Chcę mówić do ciebie mamo!

O miłości... I o boleści...

Za późno już, za późno.

Leży w zimnej ziemi, twe gorące serce.

Dlaczego?

Dlaczego, kochana mamo,

odeszłaś tak wcześnie?

Nie podał ci szorstki los gładkiej ręki.

Było ciężko! Było ci bardzo ciężko!

Sercu brakowało powietrza...

A ty, podnosiłaś się!

Twe ramiona niosły codzienny trud.

Pod twoje obrzękłe stopy,

padały kłody ostrych języków.

Płakałaś. Obolałe serce wołało!

Za co?

Za co, kamień uderza i łzawi chorą pierś?

A potem?

Chwila wytchnienia...

I znów ten ostry ból!

Jakże cię nie kochać mamo?

Za twój uśmiech i poświęcenie.

I za to..

Kim jestem dziś!

Odeszłaś w porannym śnie.

Jak złodziej, śmierć zabrała cię nam.

Tylko...

Tylko te wspomnienia, które pozostały,

próbują osłodzić gorycz, po twym odejściu.

Mamo! Kocham cię.