Maj, miłość, mowa, myśl, spełnienie

Muszę rozwinąć ten temat dziś

Zacznę od spełnienia czyli od końca

Choć tak nie należy

Ale w mojej nature się zdarza

Kiedy mam coś trudnego do wykonania

Biegnę do końca, czyli wyniku

By dał mi kopa i rozmach właściwy

A wtedy wyruszam z wiarą...

Nabierając po drodze należnej mocy i precyzji 

Wręcz pewnej lekkości

I muszę tak trzymać, aż do spełnienia

Które zapoczątkowała myśl niejaka

By nie pomylić ze słowem nijaka

Bo ta musi być trafna, mądra – to pewne

 Wtedy rezultaty będą pożądane zapewne

Bo miłość przyświęcała tej myśli –

Czystej, klarownej więc nie zmąconej,

By wybrzmiewała, jak dźwięk w pianinie,

Po uderzeniu w strunę –

O pięknym, niefałszywym brzmieniu

By rozległ się w uszach cudownie…

I przeniknął do serca wymownie

A usta złożone w uśmiechu – zaraz go wielbia

Bo warto zachwycać się pięknem

Jak majem i kwieciem, i rajem

Kiedy wąchamy jego soczyste wonności…

Po ciepłym , majowym deszczyku  zwielokrotnione

Tak ziołem wszelkim ubogacone

Jak fiolkiem i konwalia

Że mowa tu zbędna –

Chyba, że dźwięczna,

Jak dzwonki majowe –

Wielbiące te cuda natury

Które przywołujemy w niejednej myśli

By maj trwał wiecznie…

                                                                                                          Maj 2013