Chrystus Frasobliwy!!!

Spacerując niegdyś w południowej porze

Trafiłem na wiejskie znane mi rozdroże

Gdzie na zielonej trawą porośniętej łączce

W starej zmurszałej drewnianej kapliczce

 Chrystus tam się schronił wielce Frasobliwy

I cześć odbierał w sposób godny ,osobliwy

Przed nim się żegnał przechodzień pobożny

I prosty wiejski chłop i pan wielce możny

Żebrak przyklękał wzrok ku niemu wznosił

Żalił się Jemu i pokornie o pomoc Go prosił

Tu majówki odprawiały dzieci rozśpiewane

Śpiewając pieśni tylko nam Polakom znane

 Frasobliwy się cieszył, gdy go tak lud sławił

Za to ludowi swojemu zawsze błogosławił

Dziś przy kapliczce pusto ,niewiele się dzieje

Tylko ptak śpiewa trele a wiatr zimny wieje

Czasem samochód tędy przemknie byle jaki

A podróżny na nią nawet nie zwróci uwagi

Przez co Frasobliwy, skurczył się i skarlał

Jakby to nie był On, tak mi bardzo zmalał

Dłońmi swymi niemal całą twarz zasłonił

Przygarbił się i głowę jeszcze niżej skłonił

 Wydaje się być przez to bardziej frasobliwy

Pewnie Mu smutno także z tej przyczyny

 Że zdany na łaskę współczesnych wandali

Co się gwałtem do duszy rodaków dobrali

Co nie uszanują Boga, ni żadnej świętości

Drwią sobie z ludowej polskiej pobożności

Jan Żółtek Bolingbrook 16 marzec 2014